پارکینگ

-

+

۱۴

شنا و شیرجه

+

+

۲۹

تأسیسات

+

+

۱۵

شمشیر بازی

+

-

۳۰

ساختمان­های جنبی

+

+

۱۶

فوتبال

-

+

(سعیدنیا، ۱۳۹۰)
معیارهای برنامه­ ریزی زمین­های ورزشی
الف: مهمترین معیار برنامه­ ریزی زمین­های ورزشی، توجه به نظم سلسله مراتبی این فضاهاست که در سطور پیشین به تفصیل بررسی شد. زمین­های ورزشی باید به شکل شبکه­ ای سلسله مراتبی از مرکز ورزشی واحد همسایگی تا مجموعه­ ورزشی شهر برنامه­ ریزی شوند. ممکن است در شهری با صرف هزینه­ های هنگفت مجموعه­ ورزشی باشکوهی احداث شود. اما همین شهر، فاقد زمین­های کوچک­تر برای فعال کردن نوجوانان و جوانان ساکن محله­های شهر باشد. بنابراین، توزیع تعداد متناسبی از فضاهای ورزشی کوچک و متوسط در سطح شهر بهتر از این است که یک یا تعداد اندکی فضای ورزشی بزرگ فقط در یک یا چند نقطه­ی شهر ایجاد شوند(سعیدنیا، ۱۳۸۳).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

ب: سطح سرانه­ی پیشنهادی برای زمین ورزش واحد همسایگی ۲ متر مربع به ازای هر نوجوان، برای مرکزهای ورزشی محله ۴/۱ متر مربع به ازای هر نفر و برای مرکزهای ورزشی ناحیه ۲/۱ متر مربع به ازای هر نفر است. تعیین سرانه­ی مرکز ورزشی شهر و کالیبره کردن یا تعیین دقیق سرانه­های پیشنهادی ذکر شده در مورد سطح پایین­تر، نیازمند مطالعات محلی است.
پ: مرکزهای ورزشی واحد همسایگی فاقد فضای بسته­اند و ۱۰۰ درصد آنها به فضای آزاد اختصاص دارد. در صورت لزوم محل پارکینگ دوچرخه و موتورسیکلت در محوطه­ی زمین پیش بینی می­ شود. مرکز ورزشی محله حداقل ۹۰ درصد فضای باز دارد و در آن به ازای هر ۲۰۰ متر مربع یک محل پارکینگ در نظر گرفته می­ شود. به عنوان مثال، اگر زمین زمین ورزشی ۸۰۰۰ متر مربع است، ۴۰ محل پارک برای آن پیش بینی می­ شود. تعیین سطح فضای آزاد مرکز ورزشی ناحیه و بالاتر، به معیارهای هر یک از تأسیسات ورزشی موجود در آن بستگی دارد و با توجه به فضای لازم برای تماشاچی و نوع ورزش رعایت می­گردد. برای ورزش­های داخل سالن باید به ازای هر ۸۰ متر مربع و برای ورزش­های میدانی به ازای هر ۱۵۰ متر مربع پارکینگ در نظر گرفته شود.
ت: احداث مجموعه­های ورزشی بزرگ، باید در قالب طرح­های توسعه شهری و در چارچوب نظام کلی کاربری­ها انجام گیرد. ولی اگر چنین طرح­هایی در دست نباشد و یا بعد از تهیه­ طرح، قرار شود ورزشگاه بزرگی در شهر ساخته شود، قبل از تصمیم گیری باید مطالعات زیر انجام پذیرد:
تجزیه و تحلیل­های جمعیتی و اجتماعی
در این مرحله تعداد ساکنان، تراکم جمعیت، ساخت سنی و جنسی و مشخصات اجتماعی و فرهنگی منطقه یا مناطقی که قرار است برای احداث تأسیسات ورزشی در‌آنها برنامه ریزی شود؛ مورد بررسی قرار می­گیرد. این بررسی می ­تواند در مکان­ یابی و برنامه­ ریزی ورزشگاه مؤثر باشد، به عنوان مثال، منطقه­ای که ساخت سنی جوان­تر دارد و از لحاظ فرهنگی نیز مستعد پذیرش تماشاگران و بازیکنانی است که از نقاط گوناگون شهر برای ورزش یا تماشا به ورزشگاه می­آیند، در اولویت احداث ورزشگاه قرار دارد. (سعیدنیا،۱۳۸۳).
تجزیه و تحلیل کاربری­های پیرامون ورزشگاه
کاربری­های سازگار با عملکرد­های ورزشی؛ مانند پارک­ها، مرکزهای تفریحی، مناطق حفاظت شده طبیعی و مرکزهای فرهنگی، عملکرد ورزشگاه را تقویت می­ کنند و کاربری­هایی ناسازگار، مانند کاربری­های صنعتی و کارگاهی، محل­های دفن زباله، معادن شن و سایر کاربری­های آلاینده، موجب تضعیف عملکرد مجموعه­ ورزشی شهر می­شوند.
تجزیه و تحلیل ترافیکی
این تجزیه و تحلیل شامل بررسی شبکه­ ها و وسایط حمل و نقل جمعیتی، نیمه جمعی و خصوصی می­گردد. اگر بررسی­ها نشان دهد شبکه­ راه­های پیرامون ورزشگاه، ظرفیت لازم برای تخلیه­ی انبوه تماشاگران مسابقه­های ورزشی را ندارد و یا این که وسایط حمل و نقل جمعی و نیمه جمعی به اندازه­ کافی در این محدوده تردد نمی­کند، می­بایست تمهیداتی برای ایجاد ظرفیت لازم در نظر گرفته شود ایجاد شود و در صورتی که اعمال چنین تمهیداتی ناممکن باشد، باید محل دیگری برای ایجاد و احداث ورزشگاه انتخاب گردد.
بررسی تأسیسات زیربنایی